En dan word je geboren. Je komt terecht in een wereld die tot dan toe slechts gedempt tot je doordrong. In licht gefilterd door de wand en het water die je omgaven. In geluid van het hart en de stem van je moeder. Het is een andere wereld, met harde lichten en geluiden. Met de ervaring naakt te zijn. Godzijdank zijn er armen die je oppakken, een lichaam waar je tegenaan wordt gedrukt. Warmte om in te drinken en sussende stemmen. Waarvan je droomde toen je er nog niet was, dat ben je snel vergeten. Toch komt die plek onder het hart van een ander levend wezen, een moeder, in latere dromen nog wel eens terug, denk ik. Als de wereld, ons leven, even alle geborgenheid verliest. Als we in foetushouding rond onze eigen buik ineengedoken op ons bed liggen. Lees verder →