Dorp vol verhalen

Verhalen hebben verbindende kracht. Die overtuiging vormde de inspiratie voor het opzetten van een project om dorpsgenoten in het dorp Eelde-Paterswolde samen te brengen rondom verhalen.

Met een projectteam van dorpsgenoten met een netwerk in het school- en verenigingsleven, of met specifieke kennis en kunde, ging ik aan de slag. Allemaal hadden ze een creatieve mindset.

Het projectplan dat ik bedacht leidde tot 10 deelprojecten in het project Dorp vol verhalen, waarvoor teamleden in koppels verantwoording namen.

Lees hier het projectplan

Naast de leiding over enkele deelprojecten, communicatie via de website en contact met de pers, werd ik secretaris en fondsenwerver van Stichting Dorp vol Verhalen. Voor het project, dat een jaar duurde, vonden we bij een tiental fondsen voor een totaal aan 20.000 euro ondersteuning.

Het project heeft geleid tot een aantal blijvende sporen in Eelde-Paterswolde:
– Het jaarlijkse Koepeltjesfestival met muziek en theater (link)
– De Historische Verhalenroute, waarin je via je smartphone op locatie historische beelden en een verhaal kan oproepen (klik voor de verhalen hier)
– Vertelgenootschap Dorp vol verhalen (link)
– Het kunstwerk Drie Stoelen (link) door Ryan Horstman
– Het kunstwerk Grenspaal door Annete Ebert-Westerhuis
– Muurschildering in de Zonnehorst (link)
– Boekje Twaalf in Eelde (link)

Het project Dorp vol verhalen won in 2013 de Drentse geschiedenisprijs van de Drentse Historische Vereniging (link)

Lees hier een krantenartikel in Dagblad van het Noorden over het project Dorp vol verhalen.

Biecht in de nacht (kerstverhaal)

Pater Harmannus was die dag vroeg op weg gegaan. De dagen waren kort en hij wilde voor donker in Eelde zijn. De volgende morgen zou hij daar preken, Kerstmorgen, voor de paar vrome zielen in de Mariakerk. Hij was er eerder geweest: toen was het zomer en was de lucht blauw met wolken als doorschijnend linnen. Vandaag was de lucht grijs en de wind guur. Harmannus rilde. Zijn monnikspij en de mantel die hij daar overheen droeg waren warm genoeg tegen de wind, dat was het niet. Het was de angst die met koude vingers zijn maag bewerkte. Want het laatste deel van zijn reis zou hem die dag door een donker bos voeren. Waar vanaf het invallen van de duisternis rovers de dienst uitmaakten. Hij merkte dat hij alleen al bij de gedachte daaraan onwillekeurig zijn pas nog wat versnelde. Lees verder